Iki gunluk haftasonu tatiline uc gunluk kar esareti tatili eklenmisti oysa.
Hersey icin yeterince vakit vardi.
Turkce sinav notlari yerlerdeydi ve Carsamba son sinavi vardi.
Cok onemli dipnot: Uyuz oluyorum sinavlarini takip etmeye! Kendimi sorumluymus gibi hissetmeye.
Cumartesi 'calis' dedim.
Pazar 'calis' dedim.
Pazartesi baktim olmadi ' otur calisacagiz!' dedim, calistik.
Sali, Carsamba bu rutinde gitti.
Bugun sinav oldu, eve dondu.
Onun eve girmesiyle telefonumun calmasi bir oldu.
Ekranda Turkce ogretmeninin ismini gorunce 'Eyvah!' demedim degil.
Sinavi berbat gecmisti. Ogretmeninin verdigi sinav calisma kagidinda yazan orneklerin bircogu sinavda sorulmus, onlari bile dogru cevaplayamamisti. Sinav kagidinin bir bolumunu bos birakmis, kompozisyon olarak da 4 satirlik bir METIN yazip vermisti.
Ogretmeni ' ben bu notu vermeye utaniyorum, uzuluyorum' dedi. Pazartesi sinavi tekrar edelim ama ne olur sizin de haberiniz olsun dedi.
Tesekkur ederek kapattim. Ne denir ki baska?
Ufak bir ozet gectim kendisine de. UFAK'tan biraz uzaklasmis da olabilirim tabii.
Sonra agladim. Cok agladim.
Acaba nerede yanlis yapiyorum diye agladim.
Gittim yanina biraz daha soylendim.
Sonra yine agladim. Bu sefer sinirimi atamadigimdan agladim.
Tam sakinlestim derken hayatta yapmak istemedigim tek seyin okul-ders basarisi ya da basarisizliginin hayatinda baski olusturmasi oldugunu hatirladim. Tek amacinin muhtesem notlar almak olmamasini 'MUTLU' bir birey olmaya calismasini diledigimi hatirladim.
Ve boyle bir konuda uzerinde baski olusturmak zorunda kaldigim bu duzene lanet ederek daha cok agladim.
Kapanisi ' Bir de bunun dogmamisi var. O da buyuyecek, ben nasil beceriksiz bir anneyim ?' ile yaparak daha cok agladim.
Gezegenler mi kaymisti bugun, neydi?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Offff kendimi buldum yazınızda. Her seferinde düzene lanet okuyorum yaaaa... Tek istediğim iyi bir birey olması ama yaşaması için doğru düzgün bir işe ihtiyacı da olacak. Ve bunun içinde bu saçma sapan sistemin içinde yapılmadı gerekeni yapması gerekiyor ve oğlum yapmak istemiyor. Çok ağladığım zamanlar oluyor:( Ve biz bu sene teoga hazırlanıyoruz. Durum çok can sıkıcı... Ne doluymuşum ben de:( Allah yardımcımız olsun hem bizlerin hem çocuklarımızın... Sevgiler...
YanıtlaSilHay şu düzene de eğitimine de diye saydırasım var, emin ol. Gestapi olmak istemiyorum dedim geçen gün bir öğretmenine (aslında iyi görüştüğüm biri) yüzüme baktı, paran çok da ben mi bilmiyorum dedi. Dondum....
YanıtlaSilŞu anda sistemi biz de onaylamıyoruz ana yarışmak zorundalar, yarışıp öne geçmek zorundalar, iyi yerlere gelmek zorundalar, bu ülkenin bu çocuklara ihtiyacı var dedi. İyi yerlere gelip, saygınlıklılarını dişleriyle tırnaklarıyla kazıyıp kazanmaları lazım, öncü olmak zorundalar, savaşmak zorundalar dedi... Aslında haklı yönleri de vardı evet...
Ama diye başlamamla birlikte sende yarışacaksın onunla, zorundasın dedi...
Kaldım Damla... Kaldım inan...
Geldiğimiz duruma mı üzüleyim, halime mi yanayım, çocuğuma, çocuklarımıza mı üzüleyim bilemedim... Öğretmenin tezini çürütmeye çalışıyorum kafamda sürekli...
Offf çok konuştum, işin kısası biz mi haklıyız, onlar mı bizi haksız çıkartmaya çalışıyorlar ikilemindeyim...
Bir de ben kafanı şisirdim özür dilerim 😘😘
kıyamam ya :(
YanıtlaSilsistem yanlış çocuklarda haklı :)
Dolunay...
YanıtlaSilBiz değil gerçekten sistem değişmeli!
Ya da bizim bakış açımız, bilmiyorum ki Damlacım, henüz o aşamaya gelmedik o yüzden yazması kolay...
Ağlamak rahatlatmıştır :)
Öperim çok seni
Damla üzülerek okudum . ağlamana kendini kötü hissetmene ve onu üzmene . Çocuğum daha okula gitmiyor kesinlikle onun rahatlığıyla değil ama 'boşver , üzülme herkes her derste iyi olmak zorunda değil 'demek istiyorum . Çünkü yazını okurken annem ve ortaokul - lise yıllarım geldi aklıma . Matematik ve kimya öğretmenim arardı , annem bana söylendikten sonra oturur ağlardı 'bu çocuktan hiç bir şey olmayacak 'diye . Eğer o zamanlar kastettiği doktor , mimar ya da avukat olmam ise ya da atom parçalayan bir bilim adamı olmam ise haklı hiç bir şey olamadım . Ama şimdi bakıyorum da , insanların çığrından çıkışına bakıyorum da bence çok fazla şey olmuşum . Çok fazla bilmesem de iyi bir anne olduğunu düşünüyorum . Hem 2.ler daha kolay yetişiyormuş :)
YanıtlaSilÜzme kendini de oğlunu da :)
Ayy kıyamam...Hep o hormonlar yüzünden... Can'ın mutlu bir birey olmasını istemeni çok çok sevdim ve ben de iki oğlumu mutlu bireyler olarak yetiştirmeyi her şeyden çok istiyorum... Malum eğitim sistemi ve buna bağlı çarpık düzenimiz içinde hissettiklerini de yaptıklarını da çok çok doğru buldum. O ağlatan hormonlarım şu an yoksa bile hem çalıştırır hem söylenir hem de ağlardım :) Okul-ders başarısı ya da başarısızlığının hayatlarında baskı oluşturmasını istemiyorum ancak ileride mutlu bireyler olmalarını istediğim kadar sorumluluk sahibi olmalarını da istiyorum. Sınav sorumluluğunu bilsin, üzerine düşeni yapsın çaba göstersin ama ona rağmen yapamıyorsa baskı oluşturmadan yardım etmeyi, çabasını diri tutmayı denerim sanırım... Henüz 2. sınıfta olduğumuzdan dersler konusunda çok motive ve çok önemsiyor. Ancak ben bu sorunu kitap okuma alışkanlığı konusunda yaşıyorum (biliyorum henüz küçük ama ağaç yaşken eğilir ve benim ondan beklentim de günde 10 dk )bakalım kitaplarla aramızdaki mesafeyi ne zaman ve nasıl kaldıracağız? öpüyorum çok
YanıtlaSil