TECRİT

BİRİLERİ şunları yazmış kitabına;
İlk konulduğumda "iti bağlasan durmaz" dedim. Rezalet kelimesinin anlamını yaşayarak öğreniyorsunuz.
    Fazlaca anlatmak can sıkar. Duvarları küf kaplıydı. Tam dört kez kez kanalizasyonsuyunun içinde uyandım.Bok içinde kalsım.Dondum.Yalnızlık değil ama tek başınalık neymiş anladım. Bir zaman sonra gölgeniz sizi ürkütüyor. Biri var hücrede sanıyorsunuz. Demek ki 26. gündesiniz.
   Ellerinizi açtınızmı duvara değiyor. Boyuna 3 adım enine 1.
   İnsan sesi arıyorsunuz. Üst katta kalanların seslerini suyuyorum ama anlayamıyorum.
   38. güne geldiğinizde gölgenizi keşfedeceksiniz.
   40. gün onunla yani gölgenizle konuşacaksınız.
   100. gün havalandırma üst camı düştü seslerini duydum. Konuştuk. İnsan sesini öyle özlemişim ki gözyaşlarımı tutamadım.
   Bu satırları 155. tecrit günümde tekrar yazdım. Kendi başımayım. Gölgemle arkadaşım. Kendime mektup yazmaya, sabah onları okumaya devam ediyorum. Ruhum,benden azade. O hep dışarıda. Ben özgürlüğümün ve barışımın kavgasındayım! Her gün spor yapıyorum,okuyorum,yaşamak sevinci üretiyorum...

 Birileri bilmem kac yil olmus iceri sürgün edileli meger ,halbuki daha dun gibi evinden alinisi aklimda onlar orda boceklerle dost ,rutubetle arkadas 4 duvar arasinda. Kitap yazmış yılmamış kaçımız okuduk? Ne çabuk kanıksıyoruz olan biteni ,alışıyoruz yeni düzene.

Birileri teroristlerin sirtini sivazlarken polise askere it gibi davranirama pardon  adi var o milletvekili.

Yok arkadas bayram mayram hikaye mutsuzum huzursuzum ve en onemlisi cok umutsuzum mazeretim var vicdan sahibiyim ben