#DamlaninPlaklari 9

Hayal ediyorum ...
Çiçek desenli berjerime oturmuş aynı desenden pufuna ayaklarımı uzatmışım.
Eskiden daha uzundum sanki.
Zaman uzadıkça biz kısalıyor muyuz gerçekten ? Ne büyük tezat!
Heybemde biriktirdikçe anılarımı daha da büyümem gerekmez mi ?

Anlıyorum heybemde kaybettiklerimin yükleri sırtıma ağırlık , uzamama engel.
Yaşlandıkça bunun için mi kısalıyoruz ne ?

Elimde kitabım "Keşke Gerçek Olsa"
"Bir zamanlar aynı isimle bir internet günlüğüm bile vardı" diyorum .
Pikap da Yaşar ÖZEL "son defa seyredeyim ne olur dur da seni"

- "bana o günlerden yadigar plaklarım diyorum.
Hatta bir seferinde bu şarkıyı anneme dinletirken hem ağlamış hem gülmüştü
Ne tuhaftı , daha fazla vakit geçirmeliyiz diye düşünmüştüm o an"

Sesim yankılanıyor , duvarlara çarpıp geri dönüyor.

Apartman kapısının açılır sesi kulağımda
Bekliyorum kapı çalsın
Yok !
Çalmıyor ...

Sürprizler de peşimi bırakalı çok oldu.
Yerlerini daimi bir yalnızlık aldı.
Çok kalabalıkdık aslında
Hiç düşünmedik gerçekten varlar mı diye

Hep hayal ettiğim andayım
Koltuğumda fütursuzca kitabımı okuyorum
Ama çok yalnızım ,yapayalnız
Sonra bir an oluyor
Kan ter içinde uyanıyorum !

Kalkıyorum yatağımın sağ tarafı dolu
Diğer odaya gidiyorum , okul sabahı ya derin uykuda yine birileri
Bir diğeri pek tabi yine üstünü açmış , örtüyorum. Homurdanıyor..

Çıkıyorum evden
Okula bırakıyorum küçüğümü
Arkadaşlarımla hızlı bir kahvaltı
İşte işteyim yine
Ne kalabalığım diyorum mutlu mutlu.

Sonra bir an oluyor duruyorum
Gerçekten kalabalık mıyım diyorum
Gerçekten ?

Siz peki gerçekten kalabalık mısınız?