Hatta satilik karavanlara bakiyorum.
'Arabayi, motoru satsak alabilir miyiz ki?, Ne kadara mal olur? ' hesaplamalari yapiyorum.
Karavanla seyahat etmis insanlarin deneyimlerini okuyorum.
Youtube'da videolarini arastiriyorum.
En guzel rotalari inceliyor, 'suraya da ugramazsak olmaz' diye hayaller kuruyorum.
Memo'ya karavanin nasil guzel bir secenek oldugunu, ozgurluk hissini asilamaya calisiyorum.
Evi satip karavanda yasasak mi gibi ucuk hayallerimi anlatiyorum ki sadece tatil yapma fikrine daha sicak bakabilsin. ( Evet, kotuyum)
Hepsi su Zapp Ailesi yuzunden. 16 yil once 1928 model bir arabayla birkac ayligina Arjantinden yola cikmis ve bir daha geri donme ihtiyaci duymamis bu aile yuzunden.
Uzerine 4 cocuk yapip hepsini farkli ulkelerde dogurmus ve o arabada yasamaya devam ederek dunyayi gezmeye devam etmisler, ediyorlar.
Hikayeleri beni derin bir depresyona soktu.
Ne icin yasiyorum ben? diye sorguluyorum dunden beri.
Sizi de depresyona soksun, hayatinizi sorgulatsin diye burada da paylasmak istedim.
Muhteşemler. İmrendim. Ama ben yapabilir miyim bilmiyorum. Sadece 9 dk izledim. 4 çocukla bu serüven gerçekten cesaret işi. Çocukların eğitimini merak ettim en çok. Ama para kazanma derdinin minimum olduğu, ev temizliğinin patronun faturaların olmadığı bir hayatı kim istemez ki?
YanıtlaSilKaravan kiralama olayını bende çok araştırmıştım, mesele o karavanla tatil kafasına girecekleri bulabilmekte o kadar alışmışız ki rahata her şeye üşeniyoruz.. Bu aileyi bilmiyorm hemen izleyeceğim şimdiden imrendim bile 😔
YanıtlaSilBeni bunalıma soktun ehehehe :PPP
YanıtlaSilHakikaten soktu depresyona:-( Dünden beri düşünüyorum...
YanıtlaSilAile ile her şey mümkün imajı verdi bana bir de,
Ben hiç özenmedim desem. çünkü düzenli hayat severim. Plan programlı hayat severim.
YanıtlaSilTatil olabilir o ayrı mevzu ama karavanda çocuk büyütemem :D Annem yanımda olmalı mesela haha :D