Her okudugumda bir seyler eksik kaliyor hissine kapiliyorum. Sanki yazar daha cok sey anlatmaya calisiyor ama zamani ya da murekkebi yetmemis gibi.
Biliyorum cok sacma.
Ben de kaleminden emin oldugum yazarlar ile bu beceriksizligimin uzerine gidiyorum.
Kadir Aydemir' de bu yazarlardan biri. Yuz yuze de tanismis olmanin verdigi ictenlikle az da olsa hayati ve kisiligi ile ilgili bilgi sahibi oldugum birinin oykulerini cok daha rahat okuyabildigimi anladim.
Instagram'da da paylastigim gibi
'Ama bir şeyden eminim ki Kadir Aydemir öykü okumayı bana sevdiren çooook nadir yazarlardan.'
Kadir Aydemir ile Tuyap Kitap Fuarinda ilk tanistigimizda Sonsuz Unutus kitabinin kendisi icin cok degerli ve yarali oldugundan bahsetmis, ilk defa bir oyku kitabini hem severek hem etkilenerek okumama sebep olmustu.
Gectigimiz aylarda duzenlenen Haydarpasa Kitap Gunlerinde Yitik Ulke standina kosarak aldigim Ay Yagmurlari' da beni sasirtmadi.
Yazarin satirlarini okurken tuhaf bir huzun doluyor icinize, ne yazarsa yazsin. Onun bu satirlari yazarken burundugu depresiflik size bulasiyor ve hatta bogaziniza yapisiyor, rahatsiz ediyor. Ben de bunu seviyorum.
Kitap uc ana bolumden olusuyor; Anisiz, Ruzgarin Goturdukleri ve Kisa Olumler.
Kisa Olumler mini siirlerden olusan bir bolum.
Anisiz kismindaki oykuler beni daha cok etkiledi. Cok satirin altini cizdim. Cok satiri okurken baska seyler aklima geldi kitaba notlar yazdim.
Hayatimda okurken bunca hirpaladigim bir kitap olmadi. Iyi mi kotu mu buna da siz karar verin.
Ve daha once Kadir Aydemir okumadiysaniz kendinize bir sans verin, o siirsi halin icine kendinizi bir an evvel birakin...
Bu arada uzun zamandir gordugum en guzel kapak tasarimi bu olabilir!
Öykü için ben de benzer hislerdeyim. Yekta KOpan'ın tarzını seviyorum ama :)
YanıtlaSil