Mesele Dengede Durabilmek

Hayat "bazen" yok yok "her zaman" bu resimden ibaret.

Tümüyle bir denge meselesi. Arkadaşlarınla ilişkilerin, iş ilişkilerin , aile ilişkilerin hepsi pamuk ipliğinde. Yanlış adım atmamak yetmiyor, rüzgarı da iyi hesaplamalısın. Full konsantre olmalısın ki tepetaklak olmayasın.


Uzattığın elini tutacak eller kadar diğer elini tutup düşmeni engelleyen insanlara minnetini unutmamalısın.

Arkaya bakmamalısın. Baktığın an ilk önce hafif bir baş dönmesi yaşarsın , sonra hafif bir mide bulantısı o da heyecandan "istersem dönebilirmişim işte" duygusundan. Ama o kadar kolay değil dönmek için hamle yaptığın anda o koca boşlukta bulursun kendini.

Seni motive etmek için ipin ucunda seni bekleyenler de olacak. Sen düşme diye , dikkatin dağılmasın ,sendeleme diye. Biz onlara "Anne" diyoruz.

Bazen oturup dinlenmek isteyeceksin. Dünyadan bağlarını kopartıp kendine kapanmak. GÜLDÜRME BENİ , yok öyle bir şeçenek . Sorumluluklar hep peşinde.

Ve insanlar kendi iplerinden bağıracaklar sana , yardım isteyecekler. Edemeyeceksin, ediyormuş gibi yapacaksın. Çünkü herkes kendi ipinde ,demediler mi sana "bir ipte iki cambaz olmaz" diye ? Ama ordaymış gibi yapabilirsin.Onun dünyasına giremesen de dışarıdan seslenebilirsin. Düşün bak başkalarınında sana yaptıkları o değil mi zaten?

Bir süre sonra ayakların acıyacak. İşte , acıya dayanmayı da böylece öğreneceksin.

Daha aklıma gelmeyen ne cambazlıklar.

Herşeye rağmen yağmur yağdığında çıkan gökkuşağına yakınlığına inanamayacaksın. Ya da yıldızlarına dokunabileceğin hissine. İyi şeyler de oluyor hayatta tam da gözünün önünde ,uzan bak....

Haydi rüzgarınız , güneşiniz bol olsun. İpleriniz sağlam , elinizi tutanlar ömürlük olsun.

Herkese iyi haftalar