#DamlaninPlaklari 20

Her sabah okuduğum lisenin önünden geçiyorum.
Her sabah nasıl da değişiyor hayat diyerek hayret ediyorum.

Bugün karne günü.
Yine okulun önünden geçerken bir grup kız öğrenci  gözüme takıldı.
Hepsi sivil giyinmiş, bir tanesinde forma vardı.
O an ne saçma geldi yılda bir gün de olsa okula sivil gelme hevesi .

Sonra durdum düşündüm
Eskiden saçma değil çok havalı gelirdi.
Orası okuldu , sen üniformalı olmalıydın ama değildin.
Bir düzene karşı geliyordun , tehlikeliydi ama çok eğlenceliydi.

Levent Metro dan okula kadar yürür
O daracık sokağın okula açılan kısmına geldiğimizde  şöyle bir birbirimize bakar
Sabahın köründe kalkan , ta evden okulun dibine kadar gelen sanki biz değilmiş gibi
"Hadi kaçalım" der , en yakın cafe ye kendimizi atardık.
Kaçmak havalıydı ama okulun önüne kadar gelip kaçmak daha havalıydı.

Bir keresinde sınıftaki bütün kızlar olarak birbirimize küsmüştük.
Çünkü küsmek çok havalıydı.

Sonra hayat çok acımasızdı.
Kimse bizi anlamıyor, tüm dertler bizi buluyordu.
Aşkın en büyüğü bizdeyken
Şansın da en *oktanı yakamızı bırakmıyordu.
Dersler çok gereksiz
Arkadaşlıklar sonsuza kadardı
Hayat aynı şarkıdaki gibiydi.

Sonra bir büyüme geldi
Sanki titreme gibi
Şöyle bi sarsıldık , kimi hafifçe kimi çok şiddetli.

Sonra bir sabah o okulun önünden geçti biri
Keşke yüzümüz okula sivil gelmekle gülse diye düşündü.
Keşke okulu kırmakla bitse her şey
Ve keşke yolda görüp kafanı çevirmesen beraber sarsıldığın insanlara