Keşke Gerçek Olsa

Çok ağladım ben
Acayip içime dokundu bu sahne benim
Nasıl sevindim inanamazsınız

Sonra koydum başımı yastığa
Oh dedim bu akşam mutlu uyuyacak birileri
O evi , o çocukları düşünemiyorum

Sonra aklıma diğer çocuklar geldi
İçim  bir Buruk
Nazlıcan mesela ...
Ne hissetmişlerdi acaba
Mutluluk mu ?
Yoksa hasretleri daha da ağır mı gelmişti omuzlarına?

Sonra Tuncay Özkan
Kendi elleri ile hücre arkadaşını evine yollayan
Hücresinde yine yalnız kalan adam
Sonra yine ağladım
Bir gün dedim sen kızına sarılırken ben yine sevinç gözyaşı dökeceğim , bu sefer senin için!
Ve belki de hepiniz için

Keşke dedim KEŞKE GERÇEK OLSA ...

Uyumuşum ...

Bütün gece rüyamda babama koştum.
Üzerimde mor montum , kemik çerçeveli gözlüklerim ve bukle bukle saçlarım ile babamı getiren o otobüse koştum.
Çıldırmış gibi
Sanki koşmasam , dursam orada babamı getiren otobüs gelmeyecek gibi ...

Sahne tanıdık geldi mi ?
Hala görmediyseniz izleyin bence. TIK